^{Japonia - Kraj kwitnącej wiśni.}

Manga - Japoński komiks

Manga–japońskie słowo wywodzące się ze sposobu ozdabiania rycin i innych form sztuki użytkowej, współcześnie używane poza Japonią oznacza japoński komiks.
Manga wyewoluowała z połączenia ukiyo-e i wschodniego stylu rysowania, a swoją obecną formę przybrała krótko po II wojnie światowej. Manga jest drukowana głównie w czerni i bieli, nie licząc okładek i ewentualnie kilku pierwszych stron.
Niewielka ilość całkowitego mangowego rynku w Japonii doczekuje się adaptacji w formie anime, zazwyczaj po tym gdy dany tytuł będzie cieszył się powodzeniem. Historie często są modyfikowane, by lepiej odpowiadały większości rynku i mieściły się w regulacjach związanych z animacją.

Dosłownie tłumacząc, manga oznacza ‘niepohamowane obrazy’. Słowo manga znalazło się w powszechnym użytku po opublikowaniu w XIX wieku Hokusai Manga, zawierającej posortowane rysunki ze szkicowników znanego artysty ukiyo-e, Hokusaia, jednak już gi-ga (lit. zabawne obrazki) rysowane w XII wieku przez różnych artystów zawierają wiele mangopodobnych elementów, takich jak nacisk na historie i proste, artystyczne linie.
Gdy Stany Zjednoczone rozpoczęły handel z Japonią, Japonia starała się unowocześnić i dogonić resztę świata. Z tego powodu sprowadzono zachodnich artystów, by uczyli japońskich studentów o linii, formie i kolorze – rzeczach, na których nigdy nie koncentrowano się w ukiyo-e, bo treść była uważana za bardziej istotną. Manga w obecnej formie zaistniała dopiero po II wojnie światowej, gdy rząd odwołał nakaz propagandy i pojawiło się wielu nowych wydawców.
W XX wieku, słowo manga zaczęło odnosić się do komiksu. Ma on znacznie większe znaczenie w japońskiej kulturze niż w kulturze amerykańskiej. Manga jest głęboko respektowana zarówno jako forma sztuki jak i popularnej literatury. Tak jak jej amerykański odpowiednik, manga była i jest krytykowana za zawartą w niej przemoc i podteksty seksualne, jednak nie ma oficjalnych zakazów prawnych, które próbowałyby limitować to, co może być rysowane w mandze, nie licząc niejasnych praw odnoszących się do wszystkich publikowanych materiałów mówiących że ogólnie nieprzyzwoite dzieła nie powinny być sprzedawane. Ta wolność pozwoliła artystom rysować mangi dla każdej grupy wiekowej i na każdy temat.
Samo słowo manga używane jest do określenia japońskiego komisu najczęściej poza granicami Japonii. Tam zwykle używa się określenia comics lub jego zjaponizowanej formy komikku. Manga natomiast przez osoby starsze kojarzona jest z humorystycznymi rysunkami, karykaturami lub satyrami społecznymi, a przez współczesnych z drzeworytami z okresu Edo, a dopiero w dalszej kolejności z komiksem.


Najpopularniejszy i najbardziej rozpoznawalny styl mangi jest bardzo charakterystyczny. Linia góruje nad formą, a rozkład paneli jest inny niż w zachodnim komiksie. Panele i strony zazwyczaj czyta się od prawej do lewej, tak jak w tradycyjnym japońskim piśmie. Mimo że grafika waha się między bardzo realistyczną, a bardzo komiksową, postaci zazwyczaj wyglądają „wschodnio” lub mają duże oczy. Duże oczy stały się stałym elementem w mandze i anime odkąd w latach 60. XX wieku Osamu Tezuka, twórca Astro Boya, uznawany za ojca współczesnej mangi, zaczął tak je rysować, mimikując styl kreskówek Disneya. Jednak jako że manga jest bardzo urozmaiconym typem sztuki, nie wszyscy mangowi artyści trzymają się tej konwencji, spopularyzowanej przez anime takie jak Akira, Czarodziejka z Księżyca, Dragon Ball i Ranma 1 oraz Naruto.
Wielu mangowych artystów nie uważa, jakoby ich postaci i historie miały być wykute z kamienia, więc grupa postaci może nawiązywać znajomości, zdobywać pracę itd. w jednym zestawieniu historii, tylko po to by w innej historii te same postacie nie znały się. Znana z tego jest seria "Tenchi Muyo" składa się ona z trzynastu różnych, dosyć niezwiązanych ze sobą historii, toczących się wokół Tenchiego i jego przyjaciół.

- Manga Hokusajowska – kąpiący się ludzie

- "Mangowa" postać

- Przykładowy sposób czytania oryginalnej mangi

Strona główna